Wat is een achtergebleven placenta?
Een achtergebleven placenta houdt in dat de placenta of een deel hiervan niet loskomt of geboren wordt na de bevalling van je kindje. Tijdens de zwangerschap zit de placenta vast aan de baarmoederwand zodat er voedingsstoffen, zuurstof, water en koolstofdioxide kan worden uitgewisseld tussen jou en je kindje.
Wanneer je kindje is geboren, volgt de nageboorte. Hiermee wordt het uitdrijven van de placenta en de vruchtvliezen bedoeld. In de meeste gevallen volgt de placenta 15 tot 30 minuten na de geboorte van je kindje; je moet hiervoor nog één keer goed persen. De placenta en de vruchtvliezen komen er vervolgens in zijn geheel uit. In zeldzame gevallen blijft de placenta of een gedeelte hiervan achter. Dit kan ermee te maken hebben dat de placenta te diep in de baarmoederspier gegroeid is of dat er een stukje “vast” kom te zitten in een hoek van de baarmoeder als deze samentrekt.
Soorten achtergebleven placenta
Er zijn verschillende manieren waarop een (stukje) placenta kan achterblijven.
Placenta adherens houdt in dat de baarmoeder niet genoeg samentrekt waardoor de placenta niet los komt van de baarmoederwand en deze niet “geboren” kan worden. Het kan ook voorkomen dat de placenta wel loskomt maar er een placentarest achterblijft.
Vastzittende placenta houdt in dat de placenta wel losgekomen is van de baarmoederwand maar niet is “geboren”. Dit kan voorkomen wanneer de baarmoedermond gesloten is voordat de placenta is geboren. De placenta zit “vast” in de baarmoeder.
Placenta accreta houdt in dat de placenta vastgegroeid zit in de diepere lagen van de baarmoeder. Het samentrekken van de baarmoeder is in dit geval niet genoeg om de placenta los te krijgen van de baarmoederwand.
Wat zijn de risico’s van een achtergebleven placentarest?
Het achterblijven van (een deel van) de placenta is erg gevaarlijk. Het grootste risico is overmatig bloedverlies. De baarmoeder kan namelijk niet volledig samentrekken wanneer en nog een stuk placenta is achtergebleven. De wond die de placenta achterlaat blijft in dat geval open en bloeden. Gewoonlijk verliest een vrouw rond de 500 milliliter na de bevalling, maar wanneer dit meer is, verhoogt dit de kans op complicaties. Vanaf 1000 ml bloedverlies wordt er gesproken van overmatig bloedverlies en bestaat het risico dat je in een shock kan raken. Ook is de kans op infecties en ontstekingen groter bij een achtergebleven placentarest.
Placentaresten na bevalling; symptomen
Nadat de placenta geboren is, wordt deze altijd zorgvuldig gecontroleerd door de verloskundige of gynaecoloog. Dit is onder meer om zien of de placenta volledig naar buiten is gekomen. Het eerste symptoom van een placentarest is dan ook een placenta die onvolledig blijkt te zijn, maar er zijn meer symptomen die wijzen op een achtergebleven placentarest:
- Overmatig bloedverlies na de nageboorte
- Naweeën zijn logisch, maar zijn deze krampen hevig en gaan ze al dan niet gepaard met koorts, ook dan kan dit een teken zijn van een placentarest.
- In sommige gevallen wordt een placentarest pas later ontdekt. Vies ruikende afscheiding is dan een belangrijk symptoom, evenals ook hier weer koorts.
- Blijft je lang of veel vloeien, ook weken na de geboorte? Dan kan dat ook dit wijzen op een restant van de placenta.
- Mocht de melkproductie na de geboorte laat op gang komen, dan kan dit tot slot ook wijzen op een achtergebleven stukje van de placenta.
Behandeling achtergebleven placenta (rest)
Hoe er wordt gehandeld als duidelijk is dat er een placentarest is achtergebleven in de baarmoeder is afhankelijk van het verloop. Verlies je direct veel bloed, dan zal er snel ingegrepen worden. De kans is dan ook groot dat de placentarest operatief verwijdert wordt. In andere gevallen kan er oxytocine toegediend worden wat helpt om de baarmoeder te laten samentrekken. Hierbij kan ook de baarmoeder gemasseerd worden. Wordt de placentarest pas later ontdekt dan zal deze middels een curettage verwijdert worden. Hiervoor wordt doorgaans eerst een echo gemaakt. Nadien is het nog even een tijdje rustig aan doen om het lichaam de kans te geven goed te herstellen.
